प्रेमिल गजलकार पार्वती भट्ट 'प्रेमाश्रु' का हृदयस्पर्शी गजल
गजल – १
.मेरो दिलको भित्तामा पढ्न सकेनौं लिखित थियो ।
यो राजनीति र नेता सधैं मबाट घृणित थियो ।
अबोध छँदै यी आँखाले भयानक दृश्य देखेका हुन्
एक अमुक प्राणी अनेक शासक बाट शोषित थियो ।
सत्तामा पुग्यो आखिर् विकासी बुँदा देखाई-देखाई
मनमा स्वःहित मात्र मुखमा खुबै परहित थियो ।
म छु - केही गर्छु, आश्वासनले अल्मल्याईरह्यो सधैं
उसलाई के प्रवाह,आश्वस्त कति धेरै पीडित थियो ?
छिनालियो निर्धाको घाँटी पनि,स्वार्थकै बलिवेदीमा
किञ्चित दुखेन उसलाई त्यो त उसको रित थियो ।
प्राङ्गणमा बोलाएर - मेरै प्रहसन, किन गर्यौ बन्धु
बस्;एक गम्भीर प्रश्न मभित्रको,प्रश्नमै सीमित थियो ।
.......
गजल – २
मुस्कुराउँछु , मुस्कुराउन देऊ , एकै पल भएपनि ।
दुनियाँले खुसी देख्नेछ,ओठको हाँसो छल भएपनि ।
आज एक नौलो आयाम बोकेर हिड्ने प्रयत्न गर्दैछु
हार स्विकार छैन , विगतका सपना विफल भएपनि ।
अहँ ,मैलो हुँदै नहुने,, मात्र एउटै मन हो, आमाको
निश्छल हुदैनन् अन्य आफन्ती मन,असल भएपनि ।
सपपत्रीले बडो सुगन्धित-सुन्दर ठानेछ स्वयंलाई
परिचर्चा बटुल्दै फुलेको हिलोमा , कमल भएपनि ।
जिन्दगी भाँचिएको तरवारझैँ भा'छ,एक अपेक्षा छ
प्रेम गर्नेले गरिरहोस् , स्थिति फेरबदल भएपनि।
......
गजल – ३
गएजस्तो जीवनबाट मेरै अनुरागी गएजस्तो !
किन लाग्दैन मलाई, कोही पराया-दागी गएजस्तो !
एकछिन कोही आएथ्यो जीवनमा प्रवेशै छलेर
हुदैछ केही दिए दिएजस्तो, केही मागी गएजस्तो !
साथैमा हुँदा सपना देख्यौं,जुरुक्क उठ्यो अपर्झट
गर्यो सायद! साँच्चै तारा झार्न मेरैलागि गएजस्तो !
जिस्कियो-मस्कियो-ठुस्कियो,मेरा हरेक हर्कतसँग
लाग्दैछ हो जस्तो मेरै प्रेमी,कहिले बागी गएजस्तो !
भन त ! भनेजस्तो जिन्दगी,छ सजिलो कहाँ र यहाँ
बोटबाटै थुङ्गो चुसेर भमरा भागी गएजस्तो !
....
गजल – ४
आफू त आफैंसँग हो झर्किने, रिसाउने पनि ।
अनेक गरि घरिघरि,घुर्क्याएर फकाउने पनि ।
अगणित मनकल्पहरुले अनिर्णित छु आज
यहाँ छैन कोही मेरो आफ्नो सम्झाउने पनि ।
मसाने शान्ति छ घरि तीब्र हावाको गर्जन
कला सिकिसकेँ, यस्तो सबै पचाउने पनि ।
आफू आफ्नै समस्या बनी हेर्छु पटक पटक
अनि आफैं हुँ जुध्ने-लड्ने,टुङ्गो लाउने पनि ।
गुनासो राख्ने ठाउँ छैन कहिँकतै-मै हुँ आफै
आफूलाई जाँच्न समस्याहरु व्युताउने पनि ।
